La maljuna Johanes apartenas al la nelacigeblaj procesemuloj. Iutage la distrikta juĝisto ŝercis kun li:

—Vi, Johanes, kiam vi eniros en la ĉielon, vi eble ekprocesos eĉ kontraŭ Nia Sinjoro.

—Nee, tion mi ne opinias, ĉar tie estos malfacile trovi juĝistojn kaj advokatojn, diris Johanes.

—Azeno, vi diras, ĉu vi opinias min?

—Ne, tute ne, ekzistas ja aliaj azenoj ol vi en la mondo.

—Rigardu ŝin. Ŝi ĉirkaŭtretetas, vestite en sia banvesto serĉante sian edzon.

—Kio estas lia nomo?

—Tion ŝi ankoraŭ ne scias.

Juna vireto estas invitita al klaskamaradeto je tagmanĝo. Post lia reveno hejmen panjo demandis, ĉu li bone kondutis.

—Jes, kvankam mi hazarde faligis la lumbaĵon sur la plankon.

—Aj! Ve! Ĉu vi delikate pardonpetis?

—Jes ja, mi diris: Tiel povas okazi, kiam la viando estas ledeca!

Lisa: —Ĉu vi ne riskas, ke li kalumnios kaj mensogos pri vi, kiam vi nun rompas la gefianĉiĝon?

Svea: —Mi zorgas eĉ neniom pri tio, se li mensogos, sed, se li rakontos la veron mi mortbatos lin.

Mezaĝa sinjorino aĉetus akvopelveton al sia hundo.

—Ĉu ni aranĝu tekston, ”Por la hundo”, sur ĝi?

—Ne estas necese, respondis la sinjorino. Mia hundo ne scias legi, kaj mia edzo ne trinkas akvon.

Ĉu vi aŭdis pri la skoto, kiu vizitis Londonon kaj telefonis al vojaĝa oficejo demandante, kiom da tempo estas bezonata por flugvojaĝo al Edinburgo.

—Momenton, respondis la virino.

—Bonege, diris la skoto, surmetante la aŭskultilon.

La kuracisto faris esploreton de la maljunulino Stina.

Li eksidis ĉe la skribotablo, dirante:

—Jes, nun mi preskribos plifortigan medikamenton. Ĝi vigligos kaj faros vin dek jarojn pli juna.

Stina: —Ho, kara. Dankon, bonvola doktoro. Sed kiel tiam okazos al la maljunula penseio?

Maljuna viro, portante retsaketon, aĉetis kelke da varoj. Pagonte la varojn li sciiĝis, ke la sumo iĝis pli alta ol li anticipe prikalkulis. Li diris:

—Jes, baldaŭ oni havos la monon en la retsaketo kaj la varojn en la monujo.

Franca ĉarmulo troviĝis kune kun du mezaĝaj fraŭlinoj en fervoja kupeo. Kiam la vagonaro envenis en tunelon, li laŭte kisis sin mem sur la manon. Kiam oni elvenis el la tunelo, li ekstaris, riverencis al ambaŭ fraŭlinoj, kaj diris:

—Estus interese scii, al kiu el vi mi devus danki por tiu ĉi neforgesebla momento.

La fraŭlinoj ankoraŭ iras kaŝe rigardante unu la alian.