.gif)
楼主
《山村》三语种对照
《山村》研读会友群
大连世界语文学爱好者群Amiko·ilin 发布
11.2 Tamen ĝuste tiu voĉo trudis al li la deziron vidi lian antaŭan komandanton katenita survoje al la kondamno.
El la malhelaj montopintoj oriente la suno grimpis sur la ĉielon malrapide kiel fajrobulo,sed la teron ankoraŭ volvis la matena nebulo. Kaj la antikva urbomuro de l' merkata urbeto en la foro,etendiĝanta sur la malalta monteto malsupre de la rivero,aspketis kiel reptiliego ankoraŭ profunde dormanta. Ĝi ne moviĝis. Ĝi ŝajnis eĉ ne spiri. Antaŭ kelkaj semajnoj,kiam en la urbeto postenadis la Kamparanaj Volontuloj,ĉiam aŭdiĝis klariono frumatene,kiu signis ĝian reviviĝon. Sed post la amaskunveno sur la strando ili,plejparte el rifuĝintoj de l' okcidento,estis disigitaj kaj resenditaj hejmen por rekomenci sian kulturadon anatŭ la venonta printempo. Nun,ĉar la revolucio en la regiono estis realigita per kondamno de bienulo Ĉu Min kaj la komandinto de lia Ordkonserva Korpuso,ili estis ja nenecesaj. Postrestis en la urbeto nur kelkaj gardistoj kaj neniu klariono necesis por veki ilin.
Ni rigardis kun streĉita atento ĝis la nebulo foriĝos kaj la urbeto reviviĝos. La suno pli kaj pli altiĝis kaj pli kaj pli malgrandiĝis. Svaga rideto trarompis la dense saturitan aeron de la mateno kaj ŝutis varmon sur nin. Aperis la ĉielo. Ĝi aspektis palblua,kiel kutime. La nebulvualo kaŝinta la urbeton dispeliĝis kvazaŭ vaporo,malkaŝante la grizan ondiĝantan antikvan muron sur la monteto. Ĝuste antaŭ ni la sombra enirejo de la pordego,tegita per lado,spegulis milradie la freŝan sunlumon. Ni ŝirmis permane niajn okulojn por vidi ĝin malfermiĝi.
******El la malhelaj montopintoj oriente la suno grimpis sur la ĉielon malrapide kiel fajrobulo,sed la teron ankoraŭ volvis la matena nebulo. Kaj la antikva urbomuro de l' merkata urbeto en la foro,etendiĝanta sur la malalta monteto malsupre de la rivero,aspketis kiel reptiliego ankoraŭ profunde dormanta. Ĝi ne moviĝis. Ĝi ŝajnis eĉ ne spiri. Antaŭ kelkaj semajnoj,kiam en la urbeto postenadis la Kamparanaj Volontuloj,ĉiam aŭdiĝis klariono frumatene,kiu signis ĝian reviviĝon. Sed post la amaskunveno sur la strando ili,plejparte el rifuĝintoj de l' okcidento,estis disigitaj kaj resenditaj hejmen por rekomenci sian kulturadon anatŭ la venonta printempo. Nun,ĉar la revolucio en la regiono estis realigita per kondamno de bienulo Ĉu Min kaj la komandinto de lia Ordkonserva Korpuso,ili estis ja nenecesaj. Postrestis en la urbeto nur kelkaj gardistoj kaj neniu klariono necesis por veki ilin.
Ni rigardis kun streĉita atento ĝis la nebulo foriĝos kaj la urbeto reviviĝos. La suno pli kaj pli altiĝis kaj pli kaj pli malgrandiĝis. Svaga rideto trarompis la dense saturitan aeron de la mateno kaj ŝutis varmon sur nin. Aperis la ĉielo. Ĝi aspektis palblua,kiel kutime. La nebulvualo kaŝinta la urbeton dispeliĝis kvazaŭ vaporo,malkaŝante la grizan ondiĝantan antikvan muron sur la monteto. Ĝuste antaŭ ni la sombra enirejo de la pordego,tegita per lado,spegulis milradie la freŝan sunlumon. Ni ŝirmis permane niajn okulojn por vidi ĝin malfermiĝi.
Yet it was this voice that made him anxious to see his former commander in chains on his way for sentence.
The sun was climbing the sky slowly like a ball of fire from the dark peaks in the east,but the earth was still enveloped in the morning mist. And the ancient city wall of the market town in the distance,stretching out on the ridge of the low hill down to the river,looked like a giant reptile still deep in its slumber. It did not stir. It did not even seem to be breathing. A few weeks earlier when the Peasant Volunteers were stationed in the town there was always a bugle call early in the morning,indicating its return to life. But after the mass meeting on the beach they,being formed mostly of refugees from up in the west,were disbanded and sent back home to resume their farm work for the next spring. Now that the revolution in the district was accomplished with the condemnation of Landlord Chumin and the commander of his Order Preservation Corps,they were indeed unnecessary. Only a few guards were left in the town now and no reveille was needed to wake them up.
We watched with concentrated attention for the mist to lift and the city to revive. The sun rose higher and higher and become smaller and smaller. A vague smile broke through the dense saturated air of the morning and showered warmth on us. The sky appeared. It looked pale-blue,as always. The veil of fog that had concealed the city was dispelled like vapour,revealing the grey,undulating,ancient wall on the hill. Right in face of us the sombre door of the gate,wrapped in galvanished iron,reflected the fresh sun with a thousand rays. We screened our eyes with our hands to see it open.
