Juna vigleco

Juna viro ekmalfermis la kupepordon kaj falegis sin spiregante sur unu el la benkoj, ĵus kiam la vagonaro ekmoviĝis. Maljuna, vigla viro, kiu sidis en angulo, rigardis lin, dirante:

—Je via aĝo, mia juna amiko, mi saltis sur moviĝantan vagonaron, sen ia ajn ĝeno por mi.

—Jes, sed mi maltrafis ĉi tiun vagonaron ĉe la pli frua stacio.

—Estas terure, Doktoro. Mi imagas, ke mi estas hundo.

—Post kiam tio estas daŭrinta?

—De kiam mi estis hundido.